Cryostase, of cryonisatie, is het proces waarbij een organisme, meestal een mens, wordt bevroren met de hoop dat het in de toekomst kan worden hersteld en weer tot leven kan worden gebracht. Dit concept is populair geworden in sciencefiction, maar er zijn ook enkele feitelijke aspecten die het onderwerp interessant maken.

Wetenschappelijke basis

Cryostase is gebaseerd op de principes van cryobiologie, de studie van de effecten van lage temperaturen op levende organismen. Wetenschappers hebben aangetoond dat bepaalde cellen, zoals zaadcellen en eicellen, succesvol kunnen worden ingevroren en later ontdooid zonder dat ze schade oplopen. Dit heeft geleid tot de ontwikkeling van technieken voor het invriezen van menselijke cellen en weefsels voor medisch gebruik.

Huidige praktijken

Er zijn momenteel enkele organisaties die beweren cryonisatie aan te bieden voor mensen na hun overlijden. Deze procedure omvat het snel koelen van het lichaam en het vervangen van lichaamsvloeistoffen door cryoprotectieve stoffen om schade door ijskristallen te voorkomen. Het lichaam wordt vervolgens opgeslagen in een cryogene tank bij extreem lage temperaturen.

Beperkingen en uitdagingen

Hoewel cryonisatie theoretisch mogelijk lijkt, zijn er aanzienlijke wetenschappelijke en ethische uitdagingen. Tot nu toe is er geen bewijs dat een complex organisme, zoals een mens, succesvol kan worden hersteld na cryonisatie. De schade die optreedt tijdens het invriezen en ontdooien, evenals de huidige beperkingen in onze kennis van de hersenen en het bewustzijn, maken het herstel van een bevroren lichaam uiterst problematisch.

Conclusie

Cryostase bestaat in de zin dat er technieken zijn voor het invriezen van cellen en weefsels, maar het idee om een menselijk lichaam succesvol te bevriezen en later weer tot leven te brengen, blijft tot nu toe in het domein van de sciencefiction. De wetenschappelijke gemeenschap blijft sceptisch over de haalbaarheid van cryonisatie voor mensen.