Het sprookje van Doornroosje, ook wel bekend als "Sleeping Beauty," heeft zijn oorsprong in verschillende Europese folklore en literatuur. De bekendste versie van het verhaal is geschreven door Charles Perrault in de 17e eeuw, maar de wortels van het verhaal gaan veel verder terug.

De oudste bekende versie van het verhaal dateert uit de 14e eeuw en is te vinden in het Italiaanse verhaal "Sun, Moon, and Talia," geschreven door Giambattista Basile. In deze versie wordt een prinses geboren en vervloekt door een boze fee, die voorspelt dat ze op haar zestiende verjaardag zal sterven door een scherpe naald. Een goede fee verandert de vloek, zodat de prinses in plaats daarvan in een diepe slaap zal vallen, die alleen kan worden doorbroken door de kus van een prins.

Perrault's versie, gepubliceerd in 1697, introduceert enkele belangrijke elementen die we vandaag de dag associëren met het verhaal, zoals de rol van de feeën en de beroemde kus van de prins. In zijn versie wordt de prinses, Doornroosje, door de vloek in een eeuwige slaap gedompeld, en het koninkrijk rondom haar valt in een staat van vergetelheid totdat de prins arriveert.

Het verhaal heeft door de eeuwen heen vele aanpassingen en interpretaties ondergaan, waaronder de populaire animatiefilm van Disney in 1959, die het verhaal verder heeft gepopulariseerd. De thema's van liefde, vervloeking en de overwinning van het goede op het kwade zijn tijdloos en blijven resoneren met publiek van alle leeftijden.

Conclusie
Het sprookje van Doornroosje heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de middeleeuwen, met verschillende versies die de kern van het verhaal hebben gevormd. Het blijft een geliefd verhaal dat de verbeelding van mensen over de hele wereld blijft prikkelen.